AlegriA
@AlegRiam
Keşke,
hırpalandıkça güzel kokular saçan bir fesleğen olsaydım…
#92429870
#106520609
#85946835
#97275136
5376 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ordan oraya savrulan yaprak gibiyim.
Düştüğüm ağacı arıyorum.
Rüzgar savuruyor beni bilmediğim diyarlara.
Yönümü kaybettim
Bulamıyorum ait olduğum yeri
Daha ne kadar savrulurum rüzgarda
Bulur muyum evimi?
Yoksa solup gider miyim yaban ellerde bilmiyorum
Rüzgarın ait olduğum yere doğru esmesini diliyorum.
AlegriA
Bak ne güzel demiş şair ;
SAAT KIRILDI DİYE VAKİT DURMUYOR,
KİMSENİN YOKLUĞU KİMSENİN SONU
OLMUYOR.
Bir kitap okudu
306 syf.
8/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Bunun için mi yaşıyoruz? Çocuklar doğurup savaşlara göndermek için mi? Kentler kurup yerle bir etmek için mi? Barışı arzulayıp savaşmak için mi?
Sayfa 302
Hepimiz nefretlerin kurbanıyız. Hepimiz istemediğimiz ve sorumlusu olmadığımız savaşlarda öleceğiz. Gözlerimizi bağlayacaklar ve sözcüklerle içimizi nefretle dolduracaklar. Ne için? Yeni bir savaşın tohumlarını atmak için, yeni nefretler yaratmak için, yeni bayraklar, yeni sözcükler için.
Sayfa 301
Herkes İnsan'ı kurtarmaya hevesli, ama kimse insanlar konusunda bir şeyler öğrenmeye niyetli değil."
Sayfa 301
Yaşam her saatte ve her yerde vahşi hayvanların mücadelesidir. 'Kendini kurtarabilen kurtarsın'dan başka bir şey değildir.
Sevgi zayıfların söylemi, nefret güçlülerin ruhudur.
Sayfa 299
"Üzgün müsünüz?; diye sordu Silvestre.
"Nedensiz değil. Farkında olduğumuz kötülüklerimiz yetmezmiş gibi... görüyor musunuz, sadece var olmak bile kötülük olabiliyor."
"Ya da iyilik."
Sayfa 295
Aynı anda hem mutlu hem de hüzünlüydüler. Birbirlerini sevdikleri için mutlu, ayrıldıkları için hüzünlü.
Sayfa 295
Özgürüm, buna kuşku yok, ama özgürlüğün tadını çıkartacak araçlara sahip değilsem özgürlük neye yarar ki?
Sayfa 282
Kafesin kapısını açık gören ve onu parmaklıkların öte yanına geçirecek adımı atmakta bocalayan kuş gibiydi.
Sayfa 281
Bu noktaya yaptıkları değil de, yapmadıkları nedeniyle geldiğini biliyordu.
Sayfa 274
Erkekler kadınlara kadınların erkeklere güvendiğinden daha fazla güvenirler, bu nedenle size her şeyi anlattım. Size güveniyorum. Tam anlamıyla güveniyorum..."
Sayfa 271
Hiçbir şey göründüğü gibi değildi.
Görünenler de olduğu gibi değildi.
Sayfa 269
Üç yıl önce Paulino Morais'i tanıdığı zamanki kadar yalnızdı. Bitmişti işte. Şimdi yeniden başlaması gerekliydi. Yeniden baş lamak. Yeniden başlamak.
Gözlerinde iki damla yaş parladı. Bir süre gözkapağının için de oyalandıktan sonra yanağına süzüldüler. Sadece iki damla.
· Hayat iki damla gözyaşından fazlasına değmezdi.
Sayfa 262