“O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
Yoruldu devin büyük yolunda
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
Girdi zengin bir cücenin kolunda
Bahçesinde ebruli
Hanımeli
Açan eve.
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
Bahçesinde
Ebruli
Hanımeli
Açan ev…”
“ İnsanın kurtuluşu sevgiyle ve sevgidedir. Elinde hiçbir şey kalmamış bir insanın dahi kısacık bir an için bile olsa sevdiğine ilişkin düşüncelerden nasıl mutluluk duyabileceğini anladım. İnsanın kendini olumlu eylemle ifade edemediği ve tek yapabileceğin çektiği acılara doğru bir yolla (onurlu bir rol) katlanmak olabileceği mutlak ıssızlık durumundaki birinin, sevdiğine dair içinde taşıdığı imgeye sığınarak tatmin olabileceğini gördüm. Hayatımda ilk defa ‘melekler sonsuz bir görkemin ebedi düşüncesinde kayboldu’ sözlerinin ne ifade ettiğini anladım. “
“ Sen, bir an, ‘buradayım’ demek için durunca, onlar, artık, ‘orada’ olacaklar — ‘buradayım artık’ bile demeyecekler sana, ‘orada’larından seslenerek… “