Benim okuduğum 1997 ilk baskıydı. Bolca Osmanlıca kelime vardı, zira özüne bağlı olduğundan severek okudum. Safa’nın güzel anlatımları ve akılcı paylaşmaları ile kahramanları konuşturarak konuyu çok güzel anlattığı, şark ile garb çekişmesi ve arada kalan bir Türk kadını. Severek okudum, 9. Hariciye kopuşu kadar psikolojik buhran yaratmıyor ama kelimelerinin gücünü hissederek okuyorsunuz.
Neler yaşadığına mı şaşıralım, nasıl hayatta kaldığına mı, nasıl güzel anlamlar çıkarıp hayata nasıl tutulduğuna mı, verdiği akıllar ve öğütlere mi şaşıralım, yoksa bir insan isteyince herşeyi başarabildiğine mi ( biraz da şans yardımı ile). Kesin ama kesin okuyun. Müthişti.
Altun çok gerçekçi yazmış her hikayeyi, mideniz kaldırmıyor yapılanları ve yaşananları. Zaten çok cesaretli bir kadın Altun. Onca işinin arasında bunu da yaptığı İçin tebrikler.
