Spartacus
@Aristo35
Lisans
Orion
527 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yasam mucadelesi emeğe tüm toplum saygı gösterirse anlam kazanır. Zira mutluluk , emek sarfedenin emeğinin haklı değerini almasıyla doğru orantılıdır.
Spartacus ✊
Bir kitap okudu
175 syf.
·
Puan vermedi
·
5 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bu sana son öğüdüm olsun, Tenzile. Sen cahil bir kız da değilsin. Seni elimden geldiğince okuttum da.” Tenzile, ayaklarının ucuna basarak annesinin yanaklarından öptü: “Peki anneciğim, bir daha öyle çocukluklar yapmam.” “Hani çocuk bile olsan ayıp. Oysa sen koskoca gelinlik kız oldun. Bu yaptığını hiç kimse çocukluğuna vermez. Namusumuz bir paralık olur. Yarın kötü kız diye Allah etmesin, kimse seninle evlenmek istemez. Sonra halimiz nice olur yavrum, nice olur düşünsene biraz.” “Peki anne, söz veriyorum, artık bu ayna oyununa temelli son veriyorum. Ayna tuttuğum erkekler bana baktığına göre demek ki ben, artık, kocaman bir kızım. Erkekler bende bir kadınlık görüyorlar.” Tahar Hanım, artık onu dinlemeyerek yukarı çıkmaya başlamıştı. İri gövdesinin altında tahta merdiven zangırdıyordu.
Tenzile, Tenzile, dedi, aklını başına devşir, yoksa ağabeyine kemiklerini kırdırırım. Eğer bütün babasız kızların analarına ettiklerini sen de bana etmeye kalkışırsan, seni kendi şu ellerimle boğarım alimallah !” “Ne yaptım ki ben anneciğim?” “Daha ne yapacaksın? Elin heriflerine ayna tutuyorsun. Yarın, burasını başka bir yer sanarak bütün erkekler kapıya toplanırsa seni parçalar önlerine atarım.
Hırsız
Kırık, belalı, yılgın, belki de birazcık mutlu bir ses: "Benim," dedi. "Beni tanımadın mı?" Sonra da çabucak ekledi:
"Borcumu ödedim." Son sözcükler birer zafer türküsü gibi
çıktı ağzından. Koşarak bir anda karanlığa karıştı.
Sabahleyin onu köprünün altında Güvercini maviye, hem
de masmaviye boyar gördüm. Teknenin ucunda ak Güvercin
öyle şanlı duruyordu. Beni görünce şöyle içten, ışık gibi candan güldü.
"Merhaba," dedim.
"Merhaba," dedi. Bıçkın, kurnaz, yenmiş, sevinçliydi.
Merhaba! Merhaba bre Çakır!
Hırsız
İşte bunu yazamam. İşte buna dilim varmaz. Kahrolurum. Çakırın bir hırsızlıktan dolayı tutuklandığını gazeteler
yazdı. Tam da Nusret Beye geldiği gece, belki Nusret Beyin
evinden çıkar çıkmaz tutuklanmıştı. Mahpushaneye gittim.
Çıkmadı. Ona biraz para, sigara bıraktım. Bir daha da aramadım, arayamazdım.
Birkaç gece karanlıkta bizim evin köşesinden, ben gelirken birisinin kaçtığını gördüm. Bir anlam veremedim, aldırmadım. Ya da polis sandım. Bana gözükmek istemeyen.
Sonra bir gece karşıma birden dikiliverdi: "Kim o?" dedim.
"Sen kimsin?"
Hırsız
"Hiçbir şey demem. Bir daha kimse gırtlağını sıkmayacak."
Nusret Bey bir kurtuluş ohu çekti:
"Sıkmayacak," dedi.
Ben inanmıyorum. Nusret Beye de, kendime de. Çakır
kimsenin boğazını sıkmaz. Çakır ekmek yediği sofraya bıçak
sokmaz.