Artık ne arzum kaldı ne de kinim.
Ömrüm bir oduna benziyor, ocaktan düşen bir oduna: Öteki odunların ateşinde kavrulmuş, kömürleşmiş, ama ne yanmış, ne olduğu gibi kalmış bir oduna benziyor. Fakat diğerlerinin dumanından, soluğundan boğulmuş. Dünya, ıssız yaslı bir ev gibi görünüyor gözüme ve ben bağrımda bir acı duyuyorum. Ve birden fark ediyorum ki, dünya dünya olalı, ben var oldum olalı, soğuk hissiz hareketsiz bir ölü, karanlık odada hep yanımdaydı benim.
