Zaten okadar çok dua birbirinin kopyası ki
"Beni koru , beni kayır, beni yükselt" herşey ben onlara sorsan "dindarlık" derler adına, bense "kılık değiştirilmiş bencillik " diyorum.
Dünyanın yıkılmasından şikayetçi değilim,
Zaten yıkılacaktı; tekrar kurulacağından şikayetçiyim, güçsüzlüğümden şikayetçiyim;
Yeniden doğmaktan güneş ışığından şikayetçiyim.
Babama döndüm ve "Söyler misin insanlar nasıl değişir"
"İnsanlar değişmez" diye yanıtladı elindeki taşı çevirerek.
"Hep böylemi kalacağım?"
"Hayır. Bazı şeyler değişecek tâbi"
"Mesela?"
"Büyüyeceksin. yetişkin olacaksın."
"Ve değişmeyeceğim. Öyle mi?"
"Şu meraklı bakışların, soru sormayı sevmen, düzensizliğin... bunlar değişmeyecek. Ama kendini tanıyacaksın."
"Şimdi tanımıyor muyum?"
"Tanıyorsun ama az. Ömrümüz kendimizi öğrenmekle geçer."
"Ama ben benim işte... Bunu bir daha niye öğreneyim ki?"
"Önlemler almak için."
"Önlemler mi? Neye karşı?"
"KENDİMİZE. İNSANA KENDİSİ KADAR HİÇ Bİ ŞEY KÖTÜLÜK YAPAMAZ HAYATTA"