Birbirimize küçük notlar, pastalar bıraktık. Bir şeyler işte. Sanki deliği doldurabilir, tuzla buz olan duvarı tekrar inşa edebilir, başka tecrübeleri içeri davet etmek için açtığımız yaraları kapatabilirmişiz gibi.
Yeter artık cancağızım, ayıp doğrusu! Düzelmeye bakın. Bilirim sizi, aklınıza bir şey taktınız mı kurarsınız da kurarsınız... Kendi kendinize eziyet edersiniz.
Ah hissediyorum, bir şeyler olacak bana, başıma kötü bir şey gelecek! Böylesine bilinmezlikler içinde yaşamaya dayanamıyorum. Bir umudumun olmaması, başıma nelerin geleceğini kestirememem perişan ediyor beni.