İnsan her adımını mezardan uzaklaşmak için atar. Yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır! (Nitekim her nefesi hayatı uzatmak için alır. Yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman azalır.)
İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu.
“İnsan kendini öğrendi.”
“Sonra başını kaldırdı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“İnsan paradan önce harcamayı öğrendi.”
“Sonra harcayacağı bir şeyi kalmadı ve diğer insanlara baktı.”
“Evet.”
“Diğerleri ne yapıyorsa o da aynısını yapmaya başladı.”
“Yani kendini harcadı.”
“Evet.”
“Ve insanın başına kendisinin getirdiği en büyük felaket olan.”
“Heba…”
“Dönemi başladı.”