Kitabı "mürşid-i kâmilim" olarak nitelendiriyorum. "Mürşid-i kâmil" ifadesi, tasavvuf kültürümüzde o yolu daha önceden arşınlayıp aynı yola girenlere yolun inceliklerini, tehlikelerini, adabını öğreten gönül erlerini tanımlar. Bu benzetmeyi, bahsi geçen gönül adamları sorumluluk yüklenme, rehberlik etme ve derin hayat tecrübelerine sahip olma vasıflarını taşırken merhum Topçu'nun da bu özelliklere ortak bir yanının bulunması vesilesiyle yapıyorum.
"Var olmak" benim nezdimde, hayatı her yönüyle tanımış, yaşamış ve tecrübelerini aktarma işini ilahî bir emir almışçasına ciddiyetle yapan Nurettin Topçu'nun, kalbin çorak topraklarına rahmet yüklü bulutlar misali yağmurlar yağdırdığı eseridir.
"İnanmak" onun kalbinde 'gerçek ve şahsi tanıyış'la , "sevmek"se ancak 'yaşamak'la hakiki manasını bulur.
"Günah", "Tövbe", "Affediliş" ise bizi bizden alır, yeni ufuklarla tanıştırır. Gönlümüzü, ufkumuzu enginleştirir.
"Çocuk"sa 'nüsha-i kübrâ'dır. Yani en büyük nasihat.
En son bölüm başlığı ise "Damlalar"dır. Her biri bir derya genişliğinde olan damlalar...
