Emir Septioğlu
@BayStandart
AÜ
Elazığ
38 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sahi gecemiydi bizi hüzünlendiren yoksa biz miydik hüzünlenmek için geceyi bekleyen...🌙
Sence hangisi daha kötü olurdu? Canavar gibi yaşamak mı? Yoksa iyi bir insan olarak ölmek mi?
"İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne" demişti Maksim Gorki:
"işte asıl cinayet bu
Utanılacak bir cinayet..
İnsanlar gün içinde kabalıkları, kalabalıklarıyla ne kadar da incitiyorlar değil mi ruhumuzu?
Kalbimizi nasıl da kırabiliyorlar.
Oysa Platon şu nasihatte bulunur:
"Nazik olun.
Çünkü
herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor...
Dikkat ediyor muyuz buna ?
Anlamaya çalışıyor muyuz insanları yargılamadan önce ?
Unutuyor muyuz yoksa herkesin bir kalbi olduğunu?
Pessoa'dan bir alıntı yapayım yeri gelmişken:
"Kimseyle alay etme.
Kimseyi küçük görme.
Kalbinin en ücra köşesinde bile yapma bunu. insan yaşamı alaya alınamayacak kadar hüzünlü ve ciddidir"
Çoğu zaman unutsak da gerçek bu.. Ressam Van Gogh geçirdigi bir kriz sonrasi kendisine sıktığı bir kurşunla yaralanıp evine geldiğinde şu sözü sayıklayıp hayata veda etmişti:
"Hüzün sonsuza dek sürecek..
Sürmesin, sürdürmeyelim
insanları incitmeyelim.
Okur Takip Önerileri
"Kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gurunun çiğnenmesine,
Sevginin kepaze edilmesine, Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine.
Kötülere kul olmasına iyi insanın?."
Ben seni değil resmini tanıyorum belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın. Ben senin resmine değilde sana aşık olsaydım o zaman ne olacaktı, belki birkere bile bütün güzel bakmayacaktın ın yüzüme belki de alay edecektin sevgimle halbuki resmin bana dostça bakiyor ve ebediyen bakacak...
🎬Sevmek Zamani
sen neden ölmeyi beceremedin? aptal ve ukâlã dünyaya ayak uydurabilme düşüncesi mi seni ölümden uzaklaştırdı? yoksa, ruhunun derinlerine gömdüğün, üstünü kanlarla bürüdüğün sevdan mı tuttu ellerinden? kendini kandırma,
sen neden ölmeyi beceremedin? yoksa korktun mu bu aşağılık dünyayı bırakmaya?
Oğuz Atay kitabında şöyle yazar:
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler kaldim. Oysa kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söyleneni ciddiye almak yok mu, su sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.
Ve ekler;
Beni ya şımartın ya da kapı dişarı edin! Yarı içtenliğe dayanamam ben.
Ama şarkı söylemek, düşlemek, gülmek, yürümek? Tek başına? özgür olmak!
Dünyaya kendi gözlerinle bakmak. Sesini çınlatmak, aklına esince şapkani yan yatırmak. Bir hiç uğruna kılıcına ya da kalemine sarılmak; ne ün peşinde olmak, para pul düsünmek; isteyince Ay'a bile gidebilmek?
Başarıyı alnının teriyle elde edebilmek?
Demek istediğim, asalak bir sarmaşık olma sakın.Varsın boyun olmasın bir söğüdünki kadar. Yaprakların bulutlara erişmezse bir zararin mi var?
"Sevdigin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin, ama sonunda sevgi başka bir surette geri dönecek."
"Pers) Sultanı 2 adam ölüme mahkum etmisti. Sultanin atini ne kadar sevdigini bilen adamlardan bir tanesi hayatını bağışlarsa bir yıl içinde ata uçmayı öğreteceğini söyledi sultana. Kendini dünyadaki
tek uçan ata binerken hayal eden sultan bunu kabul etti. Diger adam inanamayan gözlerle arkadasina bakti. "Atlarin uçamadığını bilivorsun. Nasıl olup da böyle delice bir fikirie atabildin ortaya?
Yalnızca kaçınılmazı geciktiriyorsun o kadar." "Pek degil," dedi birinci mahkum. "Kendime dört özgürlük şansı veriyorum. Birincisi sultan bu yıl ölebilir. ikincisi ben ölebilirim. At ölebilir. Ve dördüncüsu... belki ata uçmayı ögretebilirim!"
Bir aptallık yapma özlemi hayatımız boyunca bizimle kalır. Bir uçurumun kenarında veya yüksek bir kulenin tepesinde dururken yanındaki kişiyi aşağı itme dürtüsüne kim sahip olmadı? Dahası, daha sonra pişman olacağımızı bildiğimizde sevdiklerimize nasıl acı verebiliriz? Bütün varlığımız, içimizdeki karanlık güçlere karşı bir savaştan başka bir şey değildir. Yaşamak, kalbimizdeki ve ruhumuzdaki canavarlarla savaşmaktır.
Eğer onları boynuzları yada çıngıraklarıyla görmeyi beklerseniz,bu dünyada şeytanların ve aptalların oyuncağı yada avı olursunuz demiş Arthur Schopenhauer