Ahmet Efe Bayraktar
@Bayraktar_Ahmet
my special love i had for you my baby blue
Öğrenci
Erdoğan Akdağ Fen Lisesi
Yozgat
12 Haziran
139 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Modern insan bilinçdışının kendini çeşitli araçlarla hatırlatmaya çalışmasından korkar ve onu bastırır. Aslında insan bilir ki bu konuşan imge ve arketipler sessiz değildir, aksine hayli enerji yüklüdür ve bir şeyler ifade etmektedir. Yüklü olması sebebiyle bastırılmasıdır nevrotik insanı yaratan.
"Ruhum neredesin? Beni işitiyor musun? Konuşuyorum, sana sesleniyorum. Orada mısın?"
"Kendimi yapayalnız hissediyordum. Biriyle konuşmaya çok ihtiyacım vardı ama konuşacak hiçbir nokta bulamıyordum. Öte yandan beni hoş karşılamayacak, bana güvenmeyecek ve benden korkacaklarını düşünerek kendimi konuşmaktan alıkoyuyordum."
Okur Takip Önerileri
Ancak hayat aynı zamanda hem anlam hem de anlamsızlık ihtiva ediyor hatta anlam ve saçmalık arasında gelip gidiyor ama insan yine de tüm gönlüyle yaşamda anlamın ağır basmasını diliyor. Çünkü anlamsız bir hayatın dayanılmaz olmasına katlanılamıyor.
Önümüzdeki duvarı hissediyor ama bir türlü onu yıkamıyoruz.
İnsan bir muammadır.
Bir yandan dış dünyanın beklentilerine göre üstümüze geçirdiğimiz, içine sığmaya çalışırken çekiştirip durduğumuz kıyafetler, öte yandan zihnimizin ürettiği düşünceler, biyolojimizin dayattığı dürtüler, uykumuzda bile duyduğumuz derinlerden gelen gümbürtüler...
Pink Floyd'u sadece dinlemezsiniz, o yaşamınıza sızar. Daha doğrusu yaşam onun müziğine sızar. Onu dinlemek tarif edemediğiniz bir meyveyi tatmak gibidir. Müzikle ilgilenen ilgilenmeyen, bir şekilde içindeki ritmi dinleyen tüm huzursuz ruhların yol arkadaşıdır.
Pink Floyd, insanın en derin gizli kuytularını, iç sızılarını, kırgınlıklarını, acı gerçeklerini insanların suratına tükürür gibi yapıştırır.
Pink Floyd gücünü insanın karanlık çekirdeğinden almıştı. Dünyada her 12 kişiden birinin sahip olduğu The Dark Side of the Moon albümü insanın karanlık tarafını işaret ediyor. Roger'ın yorumuyla kontrol altında tutmaya çalıştığımız karanlık taraf yani deliliğimiz... Görmek istemediğimiz, bilinçaltına attığımız, kendimizden de gizlediğimiz yanımız...
Onunki belki arayış belki bir kaçıştı. Belki de pasif bir direniş ya da daha başında yenildiği bir savaş...
"Ve ben merak ediyorum bu şarkıyı kimin yazabileceğini."
Pink Floyd dünyaya açılıyor, Syd ise kendi içine kapanıyordur.
"Bu boş yarışlar içinde koşturmamız pejmürde, sonunda ne var umurunda mı kimsenin?"
-Syd Barrett
İntihar etmedi ama intihar gibi bir hayat yaşadı.
Bu fazlalık, bu fantazya her şeyin tekdüzeliği ve diktatöryel sıkıcı evren onu boğuyordu. O belki de imkansızın hayalini kuruyordu.
Gözlerinde eski heyecan yoktu. Orada olmaktan memnun değilmiş; grubun diğer üyelerinin çok dışında ve derin bir yalnızlık içindeymiş gibi...
Benim her ne olduğumu sanıyorsanız, ben o değilim.
-Syd Barrett