Müminler içinde öyle yiğit erler vardır ki,
Allah'a verdikleri sözde durdular.
Onlardan kimi verdiği sözü yerine getirdi,
Kimi de sırasını beklemektedir.
Onlar verdikleri sözü
Hiçbir şekilde değiştirmemişlerdir.
Ahzab-23
Aynı tarihi yaşamış, aynı inancı bölüşmüş, aynı uygarlığın ve kültürün kurulmasına, gelişmesine emek vermiş bir milletin çocukları, birbirini dün atalarının savaştığı düşman gibi düşman görüyorlarsa, lanet olsun onları bu duruma getirenlere.
Verilen sözlerin senet değerinde olduğu bir zaman gelecek midir, bu mümkün müdür? Şarkıların yürekten söylendiği bir zaman gelecek midir, bu mümkün müdür?
Söyleyecek sözü olmayan yani müktesebatı bulunmayan kişinin yapacağı tek iş kalıyor galiba, ona buna sataşmak, kavga çıkarmak. Böylece varoluşunun bilincine eriyor zahir!