2023 e gireceğiz;
Bu yıl ki hislerim, yenilgilerim, mutluluklarım, gözyaşlarım, başarılarım ve daha niceleri ile kapadık..
Ve bu yılı anlamlı kılan o söz ile sonlandırıyorum:
“ Benim hayatımın tek bir gününü bile yaşamamış insanların sözleriyle yıkamam! ”
Her ne kadar uygulayamasak da çabaladık sözü yaşatmak için :))
Şimdi ise
bu yazılan notu zamanı geldiğinde
Bir tatil köyünde puslu bir hava da , kuzinede kaynayan bir demlik, hem elimizi hem içimizi ısıtan bir ortam ve Radyo da Hulusi Gökmeşe -gördün mü yıllar geçmiş türküsü eşliğinde büyük harfli konuşmalarla :))
Eğlenebileceğim o insan ile okuyor olacağım :))
Ne tuzsuz şeydi şu dünya be..
Geldin, buldun, şenlendirdin, insan ettin beni..
Yemeyip, içmeyip, yatmayıp, uyumayıp
Seni anlatmalı bu yürek
-Ahmet Arif
Ve sonra hayatın tüm galeyanına, gafletine, çöküntüsüne tek bir el uzatan ararsın.
Tüm yıkıntılara iyi gelen biri olsun istersin..
Biri olsun ve bırakmasın dersin
hiçbir şartta değişmeyen
Her düştüğünde el uzatan
Ben burada,yanındayım’ diyen biri..
Zaman yalnızca onunla dursun istersin
Gidenlere, ziyan olmuşluklara iyi gelen biri olsun istersin..
Uçsuz bucaksız bir deniz ortasındayım
Ama artık yalnız değilim..
Her defasında onlarca umutla yüklenip bir çıkar yok arıyorum.
Ama her şey öyle zor öyle çıkmaz ki..
Nasıl olur da bir insanı mutlu eden bir şey, aynı zamanda onun felaketinin de kaynağı olabiliyor?
Sen bir insan arıyorsun, yüreğin sızısını varoluşun ürpertisini yüklenecek bir arkadaş..
Ruhun uçurumdan aşağı birlikte kendini boşluğa bırakacak bir insan.. Aynı hamurdan aynı çamurdan yoğurulduğun..
Ama her şeyin sonu koca bi uçurum..
Bu kaçıncı yolun sonu deyişim
bilemiyorum ama
Karşımdaki dağları aşamıyorum artık..
Aslında biri vardı ama hep var olandı..
Düştüğünde el uzatırdı, yorulurdun seninle soluklanırdı..
Acı içinde tebessüm ederdi insanlar, inanmadıkları ama reddetmeye de gücü yetirmeyecekleri gerçeklerle karşılaştığında..
İşte o her daim yanında olandı, iyi ki vardı..
Bazı şeylerin çok farklı olmasını isterdim..)