BB
@Birbayramkizi
Üslubu ağır bir zamandayız..
İstanbul
467 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Seviyordu ama özlemiyordu , yanındayım diyordu ama uzaktaydı ; sadece sözler vardı , kendisi yoktu .
İnsan için en zor olan şey, her gün insan kalmaktır...
Çocuklar karşılıklı susarlarken sıkılmazlar. Genellikle yetişkinlerin sorunudur gözlerini birbirlerinden kaçırmak
Okur Takip Önerileri
İnsanları anlamak zor değil. Hepsinin de doğum izleri gibi karakter izleri var sağlarında sollarında. Biraz dikkatli bakmak yeter.
İyi ayarlanmış bir saat, bir saniyeyi bile ziyan etmez! Halbuki biz ne yapıyoruz? Bütün şehir ve memleket ne yapıyor? Ayarı bozuk saatlerimizle yarı vaktimizi kaybediyoruz. Herkes günde saat başına bir saniye kaybetse, saatte onsekiz milyon saniye kaybederiz.
Zamanla görmüştüm ki zehir de panzehirde yolu adımlamakta saklıydı. İdeal bir yürüyüş için sırf aklımı değil bedenimi de dinlemem gerektiğini öğrenmiştim
Çocukluğunda ebeveyni ve sağlıklı bağ kuramayanlar, büyüdükten sonra hep ana babalarına benzeyen kimselere çekilir, kendilerini tanıdık ve tekinsiz duygulara taşıyan Bu İnsanları hissettikleri kaygılı yakınlığı aşk zannederlermiş.
Hayata tutunmak için inanmaya mecbur kaldığımız bütün yalanlar günü gelince açığa çıkıyor. Ve sonra biz ölmüyoruz..Daha kötü bir şey oluyor. Öğrendiklerimizle yaşamaya devam ediyoruz
Ne garip bir gün biraz kendini deşmeye kalksa, insan sonunda olduğunu sandığı kişinin tam tersi çıkıyor. Sokakta görse gözünü buruşturup asla böyle biri olmak istemezdim dediği kimse, işte o çıkıyor insan.
Bütün vedalar zordur. Bütün kopuşlar öyle. Bazen olmayacak şeylere alışırız. Tutunmaya çalışırız. Sonra bir yerde omuzlarımız düşer, beceremeyeceğimizi anlarız. O vakit kesip atmak gerekir. Ya onlar gider ya biz bırakırız. Esasında ikisi de aynı şeydir. Koparsın ve canın yanar, böyledir.
Dünyanın tek sonu, ondan ve içindekilerden vazgeçmek.
Belki de en başından beri esas ihtiyacım ev bulmak değil, ev olmaktı.
Bu benim kederim, kırgınlığım, acım, sabah uyandıklarında hayatlarındaki en değerli şeyi vatanlarına, o doğal sıcak yakınlığı, bildik ev düzenini kaybettiklerini öğrenen milyonlarca insanın sefaletinin yanında neydi ki?
Biliyorum, bugün artık kadınlar pastaneye değil espresso’ya, her şeyin alelacele yapıldığı, insanın rahat rahat oturamadığı yerlere gidiyorlar; bir kahveye kırk filler veriyor, öğle yemeğinde salata yiyorsun, işte sana yeni dünya. Bense eski dünyaya aidim; mobilyaları, saten duvar kağıtları, yaşlı kontesleri, arşidüsesleri ve aynalı dolaplarıyla bu zarif pastaneye ihtiyacım var.
Günah sadece yaptığımız şey değildir. Günah aynı zamanda, yapmak istediğimiz ama yapacak gücü bulamadığımız şeydir.