İnsan, kaderinin acı çekmek olduğunu farkederse, ıstırabı kabul etmeyi de bir görev olarak benimseyecektir. Bu onun tek ve kendine özgü görevidir. Kimse onu ıstırabından kurtaramaz veya ıstırabı onun yerine yüklenemez. Onun özgün fırsatı, yükünü taşıma biçimindedir.