Erich fromm bey demiş ki “bir insana kendi kendime yetemediğim için bağlıysam, o kişi ancak bir can simidi olabilir, aradaki bağın sevgiyle hiçbir ilgisi yoktur. Mantığa aykırı görünse de yalnız kalabilme becerisi, sevme becerisinin koşuludur”. kendimle kurduğum yakınlık, başkalarıyla ihtiyaca dayalı olmayan, gerçek bağlar kurmamı sağlar.