Bir kitap okudu
84 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
“Gregor kendi şirketinden ustaca kapı dışarı ediliyor, ortaklar şirkete el koyuyor, mutluluk içinde bu yeni gemiye şampanyalı açılış yapıyorlar, işte gol, bacak arası hem de. Kendimizi sokakta buluyoruz hasılı kelam, borca batmış halde, inşaat sektöründe betoncu, amele, hamal, dört yıl boyunca.”
Hristiyanların, ondan şüphe duyanların, nefret besleyenlerin ya da onu küçümseyen filozofların ve ondan korkan halkın karşısına büyük bir katılıkla diktiği dogmalar, Hristiyanlığın onuru içindi. Kendi tahammülsüzlüğü, başarısının anahtarı olmuştu. Bu sebeple, daha yumuşak başlı çok tanrıcılar, hiçbir engele takılmayan, hiçbir tehlikeden korkmayan ve hatta işkence gördüğünde ya da darağacına çıktığında bile kendini Mutlak Hâkim’e havale eden bu gayrette, kendi deneyimlerinde hiç aşina olmadıkları bir kutsallık olduğunu düşünmeye başladılar. Orta Çağ Hristiyanlarını acımasız birer yobaza, ilk Hristiyanları korkusuz birer kahramana dönüştüren aslında aynı gayretti.
“Pompei, neredeyse aradan on yedi yüzyıl geçtikten sonra kazılarak mezarından çıkarıldığında, tüm renkler canlılığını koruyordu. Duvarları sanki dün boyanmış gibiydi, pahalı mozaiklerle kaplı zeminlerin rengi bir ton bile solmamıştı. İşçilerin bitiremediği, yarım kalan forum sütunları, bahçelerdeki sunaklar, mücevher çekmeceleri, hamamlarında kullanılan aletler, tiyatro biletleri, salonlarındaki mobilya ve lambalar, yemek odalarındaki son ziyafet masasından kalanlar, küçük dairelerindeki parfüm şişeleri ve rujlar, hepsi, on yedi yüzyıllık sessizliğin ardından gün yüzüne çıkarılmıştı. Ve nihayet her yerde, şehrin her bir köşesinde, bir zamanlar bu şaşaalı yaşamın, bu minyatür uygarlığın hazlarıyla coşanların kemikleri ve iskeletleri vardı!”
Bu iki yapıyı gördükten sonra rehberiniz size hikâyeler anlatacak. Don Juan’ın katedralin Mağrip usulü kulesi boyunca uzanan Giralda’nın bronz heykeline ne acayip tekliflerde bulunduğunu; Giralda’nın bunları nasıl kabul ettiğini; yine bir gün, Don Juan’ın sıcak rüzgârlar altında, Guadalquivir Nehri’nin sol yakasında dolaşırken, nehrin karşı yakasında sigarasını tüttüren bir adamdan –ki bu adam şeytanın vücut bulmuş halinden başka
bir şey değildir– nasıl ateş istediğini ve onun da nehrin karşı yakasından kolunu uzatarak yakması için sigarasını verişini; artık hiçbir uyarıya kulak asmayacak kadar duygusuzlaşmış olan Don Juan’ın da sigarasını hiçbir şaşkınlık belirtisi göstermeden
yakışını anlatır size.
« Sandeep, bir iki kez Bombay’ı hatırlamış ve bilmediği bir sebepten dolayı kederlenmişti. Büyük apartmanın yirmi üçüncü katında yalnız başınayken, cennetin başında, kuşlara ve balıklara hükmeden Âdem gibi fazlaca ön plandaydı. Ön planda olmaktan nefret eder, bir karasinek gibi sıradan olmak isterdi. Yabancı ve acımasız bir ortam olan okuldaysa, cennetten kovulmuş Âdem gibiydi. Oysa burada, Chhotomama’nın evinde, ister yaşamın ritmine uyar, ister yok oluşa karışırdı ; seçmekte özgürdü. »
…
