Hatice Ceren DEMİR
@Ceren_Demir
Ben bu kulaklara göre ağız değilim... Nietzsche
Öğretmen
Lisans
Bolu
20 Kasım 1990
361 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Öğretmen olmak küçük sürprizlerle karşılaşmak demek. Ben öğrencilerimin montlarının ceplerine , çantalarına arada küçük sürprizler bırakırım. Onlar da bana sürprizler bırakmaya başladılar. Bugün bu minik iki taşı buldum. Hangi dereden ya da hangi denizden geldi bilmiyorum. Ama biliyorum ki bir minnak el onu benim için getirdi. Ve benim günüm güzelleşti. Küçük notlarıma da yenileri eklenmiş :) daha ne olsun
Fanatik tutkulardan daha körleştirici bir şey yoktur.
Sayfa 85 - AlfaKitabı okuyor
18.04.2024 .. merhaba hayat..
Yeni bir sayfa açmak ne kadar da kolaymış meğerse. Derin bir nefes alıp başınızı kaldırmanız yeterliymiş. Sizi değersiz hissettiren kişilerden uzaklaşın ve gülümseyerek ilk adımınızı atın..
Okur Takip Önerileri
Özgürlük
Sen özgürsün.. Çünkü senin özgürlüğün aynen bir kuş gibi.. Özgürsün.. Hiçkimse senin özgürlüğüne karışamaz.. Aslı Öykü Demir, 17.04.2024 (Yaş 7)
Benim için bu anlamlı resmi yapan minik prensesime çok teşekkür ederim ❤🧿
Özgürlük
İki cümlede biter her şey.. Gökyüzü gibi masmavi yüreğim. Anılara, korkaklara, kadere inat..
Bir gün önce çok güzel bir hayat dersi almışken, bugün güneşler doğuyor bahçemde. Bitti..
Kaldı son bir adım ve sonrası gerçek dostlarla, minik kalplerle ve gerçek sevgilerle mutlu bir hayat olsun..
(İkinci Kendimle Konuşmalarım- 15.04.2024)
Mahkeme..
Delirmemek için kitap okuyorum sürekli. Zaman bir türlü geçmiyor.. Her şeyin bir kerede bitmeyecegini bilse de, insan olsun ve bitsin istiyor. Geçmişle ilgili tüm bağlar bitsin.. Baba.. Abi..
Bitsin ve unutalım acıları. Varlığınızı yok saymak ne büyük bir savaş oysa ki benim için. Giderken bile umutlarımı götürmeye devam eden iki adam! Kimilerinin en büyük kahramanları (!) Benim kabuslarımın sebepleri..
(İkinci Kendimle Konuşmalarım- 15.04.2024)
Yolculuk...
Varlığınızın yoracağı kişilerden sevseniz de ayrılmanız gerekiyor.. Daha kendi önümü göremezken peşimde kimseyi süreklemek istemiyorum. O zaman neden bu acı?..
(13.04.2024 İkinci Kendimle Konuşmalarım)
Elzem bir kazı çalışması..
Pişmanlık neyi değiştirebilir ki? Evet pişmansın. Ee ? Belki de tek yapabileceğin iyi şey defolup gitmektir.
(İkinci Kendimle Konuşmalarım 11.04.2024)
Bir kitap okudu
Anne
Annenizin doğduğu o iki katlı evde yıllar sonra uyursunuz.. Herkes sizi oymuyşçasına karşılar; gözyaşları, anılar, pişmanlıklar, özlem... Neden buradayım diye sorarsınız kendinize? Yarın yüzleşeceğiniz o toprak parçasının anlamı ne? Karmakarışığım yine. Seni tanımadan özlüyorum kadın.. Bir adamı tanımadan özlerken , bambaşka bir kadını da tanımadan özleyebiliyormuş insan. Kokun bu ev gibi miydi? Kapıdaki hanımelleri çocukluğunda da var mıydı? Sen de mi çok severdin benim gibi hanimeli kokusunu? Bir çok soru var yine, ve ben yine yalnız cevapsız sorularla başbaşayım.. İnancımı, güvenimi yokluğuyla silen kadın, her nerede isen .. Neyse..
(İkinci Kendimle Konuşmalarım - 10.01.2024 00.52)
Son Koşu
Hangi parçasını toplayacağını bilemeden koştu kadın.. Sadece koştu ve koştukça parçaları düşmeye devam etti. Bir alırken bin parçalandı.Koştu, yoruldu , ama o küçük ışık karşısındaydı ve duramazdı. Koştukça eksildi ve tam ışığına ulaştığında tamamlanacağını düşündüğü anda gitti ışık. Kadın durdu.. Tek parçasıyla. Kalan son parçasıyla durdu kadın. Sadece tek damla gözyaşı düştü gözlerinden. Boşverdi, eksilse de güzeldi koşmak. Yorulsa da güzeldi, ona ulaşacağına inanmak güzeldi. Gitse de güzeldi.. Hayaller güzeldi , hayalkırıklıkları ağır olsa da. Son parçasıyla kaldı kadın orada. Bir daha tek bir adım atamayacağını bilerek kaldı. Bir daha tam olma umudunun olmadığını bilerek kaldı kadın. Tam o anda kaldı kadın. Bazıları için bir söz, bazıları için bir bakış, bazıları içinse sadece bir mesaj.. O zamanda durdu ve kaldı kadın. Kendi hatalarının en ağırı.. Tek pişmanlığı kısa bir koşu oldu ve belki de tek iyikisi..
İkinci Kendimle Konuşmalarım - 06.01.2024
Geldim..
Karanlık bir girdapta çırpınıp duruyorum. Memleketim, çocukluğum ve en büyük karanlığım.. Son bir nefes alıp dalıyorum. Son kez.. Anılarsız hayran olunan bu şehirde , son kez dalıyorum bu sulara. Çıkacağım ve her şey bitmiş olacak. Belki kötü bir kabustu ve bitti diyeceğim. Gücümün son zerrelerinde, son tutkumu da korkaklıklarıyla karalayanlara inat.. Yine tek başına ve yine güçlüyüm. En güçsüz anımda bile güçlüydüm onlardan ve buydu asıl korkaklıkları. İnmeyen bir baş, pasif de olsa bir direniş... Kabullenmeyeceğimi bilseler de denediler budamayı.. Ama her budanan ağaç gibi daha güçlü , daha sağlam basıyor ayaklarım. Korkunuzu artık daha net hissediyorum. Aynı şehirde , içsel korku çığlıklarınızı duyabiliyorum. Evet , hep korktunuz . Ama bu sefer korkmakta haklısınız. Çünkü kaybedecek bir şeyi kalmayanlar en çok gözlerini karartanlar değiller midir? Korkun ! Memleketimdeyim, sizlerle aynı şehirde. Fısıltılarınızı duyuyorum, pişmanlıklarınızı. Ama acımak için fazla yara aldım. Şimdi gerçekten korkun..
(İkinci Kendimle Konuşmalarım- 06.04.2024)
Mis gibi bahar havası; evim, kedilerim, kitaplarım... İnsanın içinden şarkı söylemek geliyor :) bol huzur, bol kitap bu gece..