İnsanı bütün kalbiyle arzuladıgı şeyden ayıran sadece zaman olmuştur,zaman,bu yaman icat! Zaman bir payanda,bir koltuk degneği rolünü oynamıştır hep;özgürlüge kavuşulması isteniyorsa,bu payandadan,bu koltuk değneğinden el çekmek gerekir.
Nerelerde, ne vaziyette başıboş dolanırsın?
Neyi kınar,arar durur ve hatırlarsın?
Belli belirsiz bir düş,zayıf bir yanılsamadır o..
Şarabı içmeyi unutunca, böyle düşüncelere dalarsın.
Bundan sonra artık hiçbir şey demeden, ne hızlı ne yavaş, tam olması gereken tempoda dosdoğru yürüyelim.Bu yol nereye gidiyor?Bunu büyüyen bir asmaya sormalısın.Asma sana cevap verecektir:
"Hiç bilmiyorum.Ama güneşe doğru büyüyorum."
Bu dünyada korktuğun, en korktuğun şey neyse onu düşün.Hakiki korkun sana nerede olduğunu unutturur. O zaman düşmekten korkmazsın.Düşmekten korkmazsan da hiçbir zaman düşmezsin.