Gönüldene cennet ü ne duzah
Ne zevka ferah ne hüzne aveh Mevcurmada bim ü ye's ü hayret
Yok anda teessüfe liyakat
Nabud cihandan ilticası
Yok mevtden özge bir recası
Mevt ise ümid-i vasla mani'
Derdine değil şerab-ı nafi'
Bilmez ne deva tahayyül etsün
Pay olmayıcak ne ri i ha gitsün
Mahmur idi şerbet-! kazadan
Dil-gir idi yad ü aşnadan
Gayret nazarında düşmen-! can
Gelmez diline ümid-i canan
Nevmid idi vasl-ı dil-rübadan
Ummazdı necatı ol beladan
Tevfir içün ol gam-ı nihane
Eylerdi bu beyt ile terane
Hecrinle ciğer-kebab ey dust
Gel gel ki gönül harab ey dust
Gönlünde ne cennet vardı, ne cehennem. Ne zevk ten ferahlıyordu, ne hüzünden hayıf l anıyor, eyvah diyordu.
Korku ve yeis dalgalanmadaydı ama, onda hayıf l anmıya bile takat yoktu, Cihandan kaçıp sığınacak yeri yoktu; ölümden başka bir ümidi de kalmamıştı.
Ölümse kavuşmak ümidine engeldi; derdine şifa verecek, fayda edecek bir şarap değildi ölüm.
Ne çeşit bir ilaç kullanacağını hayaline bile getirmezdi;
ayak olmayınca hangi yola gidecek; nasıl yol alacak?
1930. Kaza ve kader şerbetinden sarhoş olmuştu; yaban cıya karşı da gönlü kırıktı, bildiğe karşı da.
Gayret bile gözüne can düşmanı görünüyordu; gönlüne, sevgiliye kavuşmak ümidi bile gelmiyordu.
Gönlünü kapan sevgiliyle kavuşmaktan ümit kesmişti; o beladan kurtulmayı ummuyordu.
O gizli gamı çoğaltmak için bu beyitle nağmeler düzü yordu:
Ayrılığınla ciğerim kebab oldu ey dost; gel, gel ki gönül yıkıldı gitti ey dost.
Bir bahrdeyim ki yok kenarı
Bir cengdeyim ki yok hisarı
Oldı dile baht-ı şum düşmen
Viraneyi gör ki bum-düşmen
Bir denizdeyim ki kıyısı yok; bir savaştayım ki kal'ası yok.
Şom baht gönüle düşman oldu; viraneye bak ki baykuşa düşman kesildi
Cem Yılmaz yorumladı.
“İyilik iyidir.”
Köyün birinde, mezar taşına yazılmış bir yazı. Saf, çıkarsız ve karşılık beklenmeyen sevgiyi, sadece iki kelime ile anlatmış
Okur Takip Önerileri
“Bu hayat henüz yazılmadı. Senin yazman gerekiyor.”
Hangi hayatı seçmeliydi? Sorunsuz olanı mı, enkazlar altında kalsalar da sevgi dolu olanı mı?