İnsanı kadın doğurur, günleri sayılı ve sıkıntı doludur. Çiçek gibi açar ve solar, gölge gibi gelip geçer. Oysa bir ağaç için umut vardır, kesilse yeniden sürgün verir. İnsan ise ölüp yok olur. Suyu akıp giden göl nasıl çöle dönerse, insan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz. Gökler yok oluncaya dek uyanmaz ve uykusundan uyandırılamaz. (Mudbound)