Daso
@Daso13
58 okur puanı
Eylül 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
sadıktım sana, Camilla, kendi tarzımda.
İstedikleri buydu demek: yalanlar. Harikulade yalanlar. Buna ihtiyaçları vardı. İnsanlar ahmaktılar. Kolay olacaktı benim için.
Güneş alçalmış ama henüz batmamıştı, günün son ışığı pencereden içeri sızıyordu. Güneşin bile babama ait olduğunu, onun evinin üstüne parladığı için benim güneşe hakkım olmadığını hissediyordum. Güllerinden farksızdım, ona ait olan bir şeydim.
Okur Takip Önerileri
Yatak odamın en iyi yanı yatağımdı. Saatlerce yatakta yatmaya bayılır, bazen gündüzleri de yorganı çeneme kadar çekip yatardım. Güzeldi yatağın içi, hiçbir şey olmazdı orda, insan yok, hiçbir şey yok.
456 syf.
·
Puan vermedi
·
104 günde okudu
Ben kendi kudretimin malikiyim ve ancak kendimi Biricik olarak bilirsem kudretimin maliki olabilirim. Biricik'te malik bile, kendisinin yaratıcı Hiçine geri döner. Benden daha yüksekteki her yüce varlık, bu ister Tanrı olsun, ister İnsan, benim Biriciklik duygumu zayıflatır ve yalnızca bu bilincin güneşinde soluklaşır. Eğer Ben meselemi Biricik olan Kendime bırakırsam, meselem geçici olana bırakılmış olur, onu kendi kendini tüketen ölümlü yaratıcısına bırakmış olurum ve Ben şöyle diyebilirim:
Ben meselemi Hiçe bıraktım.
Eleştiri, bir düşünceyi ancak başka bir düşünce ile alt edebilir:
Örneğin imtiyaz düşüncesini, insanlık düşüncesiyle, egoizm düşüncesini, özgecilik düşüncesiyle yener.
Ama hakikat boştur, çünkü değeri kendi içinde değil Benim içimdedir. Hakikat bizzat kendi için değersizdir.
Hiyerarşi, prensiplere inanıldığı, prensipler düşünüldüğü, ya da eleştirildiği sürece devam eder. Çünkü geçerli tüm prensipleri yerinden oynatan en amansız Eleştiri bile, neticede yine prensibe inanır.
Siz düşüncelerinizin kuşlar gibi öyle özgürce ortalıkta uçuştuğunu ve isteyenin onlardan birkaçını yakalayıp kendi dokunulmaz mülkiyeti gibi görerek Bana karşı kullanabileceğini mi sanıyorsunuz? Bütün o ortalıkta uçuşanlar -benimdir.
Varlık hiçbir şeyi meşrulaştırmaz. Düşünülen de vardır, düşünülmeyen de; sokaktaki taş da vardır, benim ona dair imgelemim de. Her ikisi de sadece farklı ortamlardadır, biri açık havada, diğeri benim kafamda, yani Bende; çünkü Ben de tıpkı sokak gibi bir ortam sayılırım.
Feuerbach, Hegel'i, dili kötü kullanmakla ve bazı kelimelere doğal anlamlarından farklı anlamlar yüklemekle suçlamıştır.* Oysa kendisi de, duyularla algılanabilen, "duyusal" sözcüğüne, fevkala de bir anlam yüklemekle aynı hataya düşer. Örneğin sayfa 68-69' da şöyle der: "Duyusal demek, dünyevi, düşünceden yoksun, apaçık, kendiliğinden anlaşılan demek değildir." Ama eğer kutsal ve düşüncelerle dolu, ayan beyan ortada olmayan ve sadece dolaylı olarak, yani bir aracı ile anlaşılabilen bir şey kastediliyorsa -o zaman da artık buna duyusal denmez. Sadece duyulara hitap eden şeyler duyusaldır. Fakat duyulardan öte bir algılamayla haz duyabilenlere, duyuları ile haz duymayı ve algılamayı aşanlara hitap eden şeyler de gene onlara duyular aracılığıyla iletilir, yani o haz verici şeye ancak duyuların varlığı koşuluyla ulaşılabilir. Ama bu da artık duyusallık değildir. Duyusal olan her ne olursa olsun, benim içime alındığında artık duyusal olmaktan çıkar, ama gene de duyularımı etkileyebilir, örneğin benim heyecanlarımı uyarabilir, kanımı harekete geçirebilir.
"Mutlak düşünce", düşüncenin Benim düşüncem olduğunu, Benim onu düşündüğümü ve onun sadece Benim sayemde varolduğunu unutan düşüncedir.
"Sen dünyaya nasıl bakıyorsan, dünya da sana öyle bakar."
Ben eğer etten kemikten oluşmuş bir beden değilsem, gerçek anlamda tin de değilimdir. Tinin özgürlüğü, Benim esaretimdir, çünkü Ben tinden ya da etten kemikten daha öteyim.