Ve insan en az kendisini anlar.
İnsan en az kendisine tahammül gösterir.
Ve insan en zor kendisini ikna eder ve en son kendisine inanır.
İnsan en az kendisini değiştirmek için çaba gösterir.
İnsan en az kendi güçlü yönlerinin farkındadır.
İnsan en az kendi hayatına ve ilişkilerine özen gösterir.
İnsan en az kendi kusurlarını düzeltmek için uğraşır.
İnsan aslında en az kendisini tanır.
Ve insan en çok kendisini iyi tanıdığını zanneder.
İnsan en çok kendisiyle zaman geçirir.
İnsan en çok kendisiyle konuşur.
İnsan en çok kendini suçlar.
İnsan en çok kendisini ikna etmeye çalışır.
İnsan en çok kendisini aldatır.
İnsan en çok kendisine öfkelenir.
İnsan en çok kendi sırlarını saklar.
İnsan en çok kendisine yalan söyler.
İnsan en çok kendisiyle yüzleşmekten korkar.
İnsan en çok kendisini affetmekte zorlanır.
İnsan en çok kendisini unutmak için çaba gösterir.
-Bu âlemde olan her şey benim sıfatımdır. Ben olmasaydım, hiçbir şey olmazdı. Ben “hep”im ya da “hiç”im. Ben “hiç”im ya da “hep”im. Zaten “hiç” ve “hep” aynıdır, tek şeydir. Fakat cahil insanlar aynı şeyi iki farklı isimle anıyorlar.