Yiğit Baran
@DrChopper
Tıp
Kütüphane
2003
183 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir Köpeğin Psikolojisi
Bir cinayet, katilin kim olduğunu bilen anlatıcı, bulunamayan o son kanıt... Kitaplarda cinayet görünce katilin kim olduğunu merak etmeye alışmış olabilirsiniz ama 
Stefan Zweig burada farklı bir yol izlemiş. Hikayenin anlatıcısı rolündeki kadın, bir cinayet işlendiğinden ve katilin kim olduğunu bildiğinden söz ediyor, ardından olayları anlatmaya başlıyor...
Zaten kısa olan bu hikayenin içeriğinden bahsedersem neler olup bittiğini az çok tahmin edersiniz, bu yüzden böyle bir şey yapamayacağım ama kitapta neleri beğendiğimden bahsedebilirim sanırım.
Öncelikle kitap beklentimin çok üstündeydi. Bir katilin, bu kadar kısa bir kitapta, bu kadar iyi işlenebileceğine inanmazdım. Hele bir de bu katil bir köpekse. Bu bilgiyi vermekte sakınca görmedim çünkü kitabın amacı size "Acaba katil kim?" dedirtmek değil, köpeğin katile dönüşme sürecini anlatmak. Ve amacına ulaşıyor.
Hayvanların bilinç kazandığı kurgularda, hayvanların tamamen insan gibi olmasına alıştık ve bu türe masal veya fabl diyerek çocuklara göre bir konuymuş gibi düşündük. Neyse ki bazı eserler hayvanlara bilinç kazandırırken onların hayvan içgüdülerini ve bakış açılarını korumayı başarıyor, bizi kendisine hayran bırakırken ne kadar yanıldığımızı da gösteriyor. 
O muydu? da bu eserlerden biri, başka örnek isterseniz 
Vahşetin Çağrısı ve 
Beastars, Vol. 1'ı söyleyebilirim.
Daha fazla uzatmadan bu kitabı kesinlikle önerdiğimi söyleyebilirim. Zweig'de görmeye alıştığımız psikolojik kurguların sınırını aşıp bir köpeği işleyebilmesi ve bunu yaparken diğer kitapları kadar sürükleyebilmesi, Zweig'in ne kadar büyük bir yazar olduğunu kanıtlıyor.
Harry Potter and the Sorcerer's StoneJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Scholastic Press · 053,3bin okunma
Okur Takip Önerileri
Bu Sefer Tutmamış
Her yazarın bir tarzı vardır. Bu tarz, yazdığı eserlerde bir imza gibi kendini belli eder. 
Agatha Christie'in tarzı ise gayet yerinde bir tarzdır: Başta herkesin katil olabileceğine dair işaretler ver ve okuyucunun emin olmasına izin verme, daha sonra olabilecek en şaşırtıcı sonu okuyucunun önüne koy ve onu şoka uğrat. Bu tarzın en başarılı olduğu eser hangisi diye sorarsanız 
On Kişiydiler derim ben. Peki ya en başarısız olduğu eser? Maalesef cevabım 
Ölüm Oyunu olurdu. Spoiler vermemek için ayrıntıya girmeyeceğim ama biz okuyucuları şaşırtmak için konulan şeyler yapmacık duruyordu ve yazarın diğer kitaplarındaki gibi "Aa evet şuradan belliymiş nasıl fark etmemişim," dedirtemiyor. Ani ve yapay sürprizlerle sizi şaşırtmaya çalışan ama şaşırtmak yerine bunaltan bir kitap olmuş. On Kişiydiler ve 
Doğu Ekspresinde Cinayet gibi başarılı eserleri olan bir yazarın bu kitabı yazdığına inanmak zor oldu doğrusu.
Büyümekte olan küresel dikkat krizi
Modern çağın kaçılmazı, hepimizin sahip olduğu o problem: odaklanamamak. Hepimiz yeteri kadar kendimizi veremediğimizden şikayetçiyiz ve genelde teknolojiyi bundan sorumlu tutuyoruz. Sosyal medya uygulamalarını silerek, dopamin detoksu gibi yöntemlere başvurarak dikkatimizi arttırmaya çalışıyoruz. Ne var ki hepimiz bir şeyi atlıyoruz: Ne olduğu tam olarak anlaşılmayan bir problemi çözemeyiz. İşte bu kitap, 
Atomik Alışkanlıklar veya 
İrade Terbiyesi gibi doğrudan çözüm önerilerinde bulunmak yerine sorunun kendisine odaklanmasıyla diğerlerinden ayrılıyor.
Kitabın başında yazar dikkat eksikliğinin ne kadar büyük bir problem olduğunu anladığı ve çözüm olarak kendisini teknolojiden uzak tuttuğunu ama bunun işe yaramadığını anlatıyor. Daha sonra sorunun tek kişinin çabalarıyla değil, toplumsal bir hareketle çözülebileceğini anlatmaya koyuluyor. Böyle düşünmesinin nedeni, hayatımızdaki birçok şeyin yanlış dizayn edilmiş olması ve bundan kaçamamamız.
Sorunun dış etkenlere bağlı olduğunu göstermek için çeşitli konular üzerinde duruluyor. Bunlardan teknoloji, çocuk yetiştirme, eğitim sistemi, hazır gıdalar ve çalışma koşulları öne çıkıyor. Bence en önemlisi teknoloji. Kitapta da teknoloji şirketlerinin, özellikle sosyal medya şirketlerinin, dikkatimizi dağıtmak için özellikle uğraştığı ve yeterince sorumluluk almadıkları üzerinde duruluyor.
Anlayacağınız üzere bu kitap bir kişisel gelişim kitabı değil, bir toplumsal gelişim kitabı. Büyütmekte olan küresel dikkat krizine ve çözüm yollarına dikkat çekmeye çalışan bir kitap. Tek özelliği amacının kalitesi değil elbette. Akıcı, açık ve dolu bir kitap.
