Derya Özkan
@Dryzkn
instagram.com/kitabiderya
Potterhead
Okul Öncesi Öğretmeni
Ankara Üniversitesi
122 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ateşini buza, öfkesini sessizliğe ve nefretini kayıtsızlığa tercih ederdim.
Onsuz gitmek zorunda kalmayacağım anlamına gelseydi, onun en kötü yanlarını kabul ederdim.
“Çünkü seni geceleri ayakta tutan tek şey olmak istiyorum, bella ladra,” diye hırladı. “Ve eğer biri sana acı verecekse, o ben olacağım.”
Umut ettiğin kâbus bu muydu?
Hayır, daha kötüsüydü. Ve öyleydi. Sanki tüm direncimi bir kâğıdın üzerinde bir kömür topuyla derinden karalamış gibiydim ve o eline silgiyi almış, ondan nefret ettiğim zamanın solmuş kalıntılarından başka bir şey kalmayana kadar her şeyi silmişti.
Okur Takip Önerileri
Gitseydim çok mu kötü olurdu?
Kim fark ederdi ki? Kimse umursamazdı. Ben yandığı kadar hızlı sönecek küçük bir parıltıydım.
Peki ben ne için savaşıyordum? Bir başkası için hayatta kalmak için savaşmıyorsam, burada olmak bile istemezken kendim için hayatta kalmanın ne anlamı vardı?
Sabahın ışınları sanki cezalandırmak istiyor gibi Enzo’nun perdeleri arasında beni dikizliyordu. Belki de böyle hissetmemin nedeni, ruh hâlim güneş ışığının ve gökkuşaklarının tam tersini yansıttığı içindir.
“Beni mahvedeceksin,” diye tekrarladı.
Mahvedeceğim.
“Mahvetmeyeceğim.”
En azından onun düşündüğü gibi değil.
“Yalan söylüyorsun.”
Söylüyorum.
Gerçeğin peşinden gitmeye karar vererek, “Mahvolacak tek kişi sen olmayacaksın, unuttun mu?” dedim.
Onu kesinlikle mahvedeceğim ve daha sonra bunun için kendimden şimdi nefret ettiğimden daha fazla nefret edeceğim.
“Aşk çok kısa bir kelime. Söylemesi kolay, tanımlaması zor. Aşk her zaman mükemmel değildir, doğru ya da kusursuz değildir. Aşk engelleri aşmak, zorluklarla yüzleşmek, birlikte olmak için savaşmak, tutunmak ve asla bırakmamaktır.”
“Göğsümün derinlerinde taşıdığım en büyük şeysin. Işıkta ve karanlıkta tamamen benim… Gündüz güneş, gece ay ışığımsın. Seni sevmemem mümkün değil.”
Kader sana fırtınaya dayanamayacağını fısıldayacak ama bilmediği bir şey var, sen fırtınanın kendisisin.
Sen çok… Çok fazlasın. Ben senin söylediğin her şeye inanıyorum. Dünyayı pembe bir bulut gibi görüyorum. Sen bana kendimi güneşmişim gibi hissettiriyorsun, öyle parlak ve sıcak…
“Dünyamdaki tüm karanlığı görüyorsun ama yine de ona çekiliyorsun. Ateşe uçan bir kelebek gibisin, kanatların yanacak.”
“Bazen bir insanda ne bulduğunu, onu neden sevdiğini kendine bile açıklayamazsın. İşte onu özel yapanda bu.”
“Bir canavar kendini nasıl koruyacağını bilir.”
“Sen bir canavar değilsin.”
Giovanni soğuk bir sesle gülerken, “Bir canavar ne zaman bir canavar değildir?” diye sordu.
“Sevdiğin zaman.”
“Sana bir sır vereyim, Sergio Russo. O zaten bana ait. Sonsuza kadar. Onu benden başka herkes için mahvettim bile.”
“Jo… Seni kendime istiyorum. Bu bedeni yatağımda istiyorum. Seninle sinemaya gitmek istiyorum. Seni güzel yerlere yemeğe götürmek istiyorum ve sonra seninle dans etmek istiyorum.”
Jolene kıkırdadı. “Ben… Dans etmeyi bilmiyorum.”
Sergio, “Hiç mi?” diye sordu.
“Kontra biliyorum, ama sanırım senin bahsettiğin bir taşra dansı değil.”
Sergio gülümsedi. “Hayır, aşkım. Ben seninle vals yapardım.”