Martin eden
@Ebru_kus
Duygularımın anılarımın yolculuğu
Kafamın içi
76 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
ben vanı çok özledim Kendi kültürümün insanını lise anılarımı dershane anılarımı hepsini özledim çok bir daha Van'ın o sokaklarını görmemek için o kötü seneryoları tekrar yaşamamak için ordan uzaklaşmak için Türkiye'ninn bir ucuna geldim başta her şey bana çok güzel geliyordu tam istediğim gibi her şey olurunda gidiyordu kafamı toparlayabilmiştim artık . Ama ben o sokaklarla ne kadar bağımı koparmaya çalışsamda tekrar oraya ait olduğumu fark ettim. Artık annemle günde 3 defa konuşmakta tatmin etmiyor farklı şehirde kafamı toplamıyor yeni insanlarda bir şey değiştirmiyor ben zihnimi toplayamıyorum kitap okuyamıyorum yaşadığım anı yaşamıyorum ama orda o sokaklarda o kötü seneryoları tekrar hatırlamak istemiyorum ben VAR OLMAK İSTİYORUMMM
Ailesinden ayrı kalan insanlar kaybetme korkusu yaşarlar ve bu korku onları insanlara yabancılaştırır
Geçen sene arada bir selam verdiğim bir arkadaşım vardı. Ona dışardan Bakınca tam bir deli duruyordu aynı ben diyordum hep . Ama benden farkı Dertsiz tasasız duruyor oluşu diye düşünüyordum... Bu yıl kyk da aynı odaya düşünce ister istemez aramızda bir az daha fazla samimiyet olmaya başladı ilerleyen zamanlarda bu samimiyet bir az daha fazla
Okur Takip Önerileri
Çok güçlü bir kadınmışsın gibi duruyorsun ama makyajınla kapatmaya çalışıyorsun ya da gülüşünle insanlara pozitif davranmaya çalışıyorsun ama içinde güven kalmamış farkındasın . güvenmek istiyorsun güvenemiyorsun ama sen de haklısın.
Sinirden bütün paramı gratiste harcadığıma göre artık düzelmem şart
Sadece kendime kızıyorum ya ben nasıl hiçbir şeyi görmemişim her şeye nasıl bu kadar iyi tarafından bakmışım ya ben ne yapıyormuşum öyle
İnsanlar sana nasıl geliyorsa o şekil yaklaşacaksın yoksa enayi oluyormuşsun yok bir hatadan bir şey olmaz gibi bir şey yok her şey kısasa kısas mış
Martin eden tekrar paylaştı.
"Şimdi senin o durgun ve her şeyden çekilmiş halini, bir yaşam tembelliği zannediyorlar."
Tüm meselenin kendi içinde var olmak olduğunu anladığı an her şeye farklı bir perspektiften bakmaya başlıyor insan
Rıza bazen düşünmekle istemek yetmiyor yapmak lazım bat çık rezil ol sonuç neyse ne ama yaptım ! de yaptım olmadı de hayatın düşünmekle ve korkmakla geçiyo ve bu da ???hayat değil??
Bir insanla aynı acıyı aynı anda yaşayabiliyorsan belli bir süreden sonra aynı insanla kenetlenme ye başlarsın ; babamla aramızdaki ilişkide bu şekil. Eskiden aramızda bir sınırın olduğunu fark ederdim bir şeyi danışmadan önce çekinirdim . annemde olduğum gibi rahat değildim .ama artık babamla da uzun uzun sohbet edip karşılıklı bir şeyleri danışabiliyoruz ve bu beni çok mutlu ediyor.
Galerimi açtığım gibi bir yıl önceki anı kalır diye çektiğimiz bir fotoğraf çıktı karşıma . kötü oldum bi. O bir yıllık senaryo daha dün gibi , bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor .aslında ne çok şeyi Altan almışım ne çok şeyi kabullenmişim , ne çok şeye maruz kalmışım. Zaman insandan ne çok şey alıp insana ne çok şey veriyormuş...
