Gelin gökyüzüne beraber bakalım.
Dünyadaki paradigmanın işleyişine kulak verelim ve bilinçaltının eşlik etmesiyle gerçekliği tadalım.
Gerçekleşmesi beklenen evrenle, olması gereken evren farklı değil mi ?
Albert Camus bile "efendisiz olan bu evren ona ne kısır görünür ne de değersiz. Bu taşın ufacık parçalarının her biri, bu karanlık dağın her madensel parıltısı, tek başına bir dünya oluşturur. Tepelere doğru tek başına didinmek bile bir insan yüreğini doldurmaya yeter " der. Belki görünmez dalgaların üzerinden" sevgi" ile zıplayarak geçeriz. Bizim içimizdeki en ufak sevgi kırıntısı bir kuşun nimeti olabilir.
"Çünkü sevgi bizi zamanın yıkımından koruyan, yıkılmaz bir kaledir.
•Sevdenur Yılmaz