Elif Tutuş
@Elif_Tutus
Bilinmeyen bir zaman diliminde hapsoldum!
Öğrenci
HACETTEPE
06 - 73
110 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Yalan söylüyorsun. Hayat ancak ölünce uyandığımızbir rüyadır.
Kimse kendi toprağında peygamber olmaz. Kimse yanı başındaki güzelliğin hakkını veremez, uzaktan gelen hep kıymete biner.
Okur Takip Önerileri
Doğduğumuz andan ölene kadar hayatımız sürekli bir yolculuktur. Manzara değişir, insanlar değişir, ihtiyaçlar değişir ama tren hep ileri gider. Hayat bir trendir, tren istasyonu değil.
Bugünü etkileyen , geçmiş hayatında yaptıkların değildir. Asıl bugün yaptıkların, geçmişte yapılanları telafi eder ve mantıken de geleceği değiştirir.
Oysa şimdiki zaman, zamanın ötesindedir:Şimdi zaman sonsuzluk'tur.
Geçmiş ve gelecek sadec bizim bellegimizde mevcuttur.
Zaman, iki nokta arasındaki mesafe gibi ölçülemez.Zaman geçmez.
Öğrendiklerimin bir türlü kök salamadığını, büyülü evrenin kapısına varabilsen de içine gömülemediğinihissediyorsun. Belki de bütün bunların, insanoğlunun ölüm korkusuyla başa çıkabilmek için yarattığı koca bir hayal olduğunu düşünüyorsun.
Oldum olası sınırlarımı keşfetmeye çalışmışımdır henüz becerebilmiş de değilim.
Her tarafta bir neslin kahramanları var.
Kahramanlar için iklimler,düşmanlar, denizler ve karalar birdir.
Türk, harpte kullanılmış kıymetlendirilmiş,destanlaştırılmış,sulhta ise bırakılmıştır.
İstasyonda bir kadın durmuş; gelene geçene Ahmed'i gördünüz mü diye soruyordu?
Hayır, Ahmed'i görmedik.Fakat Ahmed her şeyi gördü.
Allah'ın Muhammed'e bile anlatamadığı cehennemi gördü.
Ahmed'i niçin harcadığımızı bir söyleyebilsek.
Onunla ne kazandığımızı bir anaya anlatabilsek.
Onu övündürecek bir haber verebilsek.
Fakat biz Ahmed'i kumarda kaybettik.
Suriye düşüyordu, sessiz ve kimsesiz değil gösterişli ve debdebeli düştü.
Bir seyi son damlasına kadar kaybettik.
Zafer ümidi!
Batıyorduk!