Martı Jonathan bize başarmanın topluma rağmen başarabilmenin ne demek olduğunu en iyi gösteren öyküydü. İstikrarı, denemeleri, diğer martıları dinlemeyişi ve onca şeyden sonra dönüp tekrar Martılara öğretme çabası beni en çok etkileyen kısımdı. Ve son olarak iyi ki kitabın son kısmını yayımlamış yazar
Ezgiye her ihtiyaç duyduğumda koşup sığındığım, neredeyse her cümlesinin altını çizdiğim canım Matmazel. Kişisel gelişim gibi gözükse de samimiyeti ve dilinin sadeliği arkadaşınızla sohbet ediyormuş gibi bir his oluşturuyor.
Ahmet Ümit polisiyesinin mitolojiyle muhteşem uyumu.. Bir nefeste okuyup bitirdiğim roman oldu. Olay örgüsü son bölümde sıkmaya başladığında gelen sürpriz karakterler heyecanı tekrar yükseltti
