Toplum olaraq artıq beynlərimiz boş-boş bilgilərlə, fanatizm xəstəliyinə yoluxduracaq şeylərlə dolub daşır. Çox-çox uzun illər ərzində təbiətdə digər növlərdən daha yaxşı təkamül keçirmiş ağlımızdan düzgün istifadə edə bilməyəcək duruma gəlib çatmışıq. Təkəbbürlülüyümüzün daha iyrənc səviyyəyə gəlib çıxdığı bir dövr də demək olar. Hələ də axmaqcasına "gördüyümüz hər şey bizim üçün dizayn olunub" daşlaşmış fikirdən əl çəkə bilmirik. Bu fikrin bizdə yaratdığı ego ilə ancaq yeyib içib, çevrəni anlamadan hər şeyin içinə p*x qoymaqla məşğuluq. Bu cür yaşayışımıza pauza verib bir az durub düşünmək isə ən sonuncu istəyərək edəcəyimiz bir şeydi bəlkə də( bəlkə heç o da deyil) Nə gözümüzü açmaq iqtidarındayıq, nə də gözümüzü açmaq iqtidarında olan insanlara hörmət edirik. Biz sadəcə doqmalarla dostluq edə bilirik, biz onları qucaqlamağı sevirik, onlardan uzaqlaşmağı isə özümüzə təhqir hesab edirik.
Bununla belə, çoxalırıq.Düzgün tərbiyə etmədən çoxalırıq, düzgün təhsil vermədən, düşünməyi öyrətmədən, sevməyi öyrətmədən, təbiəti sevməyi aşılamadan, təbiətə qarşı egolu olmamağımızı başa salmadan, ölənəcək əhliləşmədən və əhliləşdirmədən çoxalırıq, kimlər üçünsə çoxalırıq, bir-birimizə qarşı təvazökar olmadan, daha rasional düşünmədən çoxalırıq, çoxalırıq, çoxalırıq.