O leş çatının altında bizden daha çok hayata tutunabildiğinden; babamın kirli elleri onlara hiç değmediğinden; annemin şefkatli teni, parmak uçları her sabah onların yapraklarını öptüğünden... Belki bu yüzden annemin gülleri sahiden güzeldi.
Mutsuz ve umutsuz iken yaptığınız çılgınlıklar, mutlu ve umutlu iken yaptıklarınızdan daha şiddetli olurdu. Çünkü bir kere umudunuzu kaybettiniz mi, kaybedecek bir şeyiniz kalmazdı.