Aptal bir soru sorarak nasıl bir kutu açtığınızı bilemezsiniz. Herkesi sessizliğine bırakmak en iyisiydi. Bana öyle geliyordu ama öğrenci dostlarımın çoğunun hemfikir olmadığı belliydi. Kampüsteki posterler, gösteriler ve protesto yürüyüşlerinden anlaşılıyordu ki dünyanın her yerindeki adaletsizlikleri düzeltmeyi kendi görevleri olarak benimsemişlerdi ama hepsinde bu düzensizliği kutlar gibi bir havailik vardı. Başkalarının acısını üstlenmek isteyen şanslı insanlardı.