Okuyuşa dilin, aklın ve kalbin ortak olmasıdır. Dilin okuyuştaki nasibi, harfleri tertil üzere doğru şekilde okumak.
Aklın nasibi, anlamlari yorumlamak.
Kalbin nasibi ise, söylenenlerden nasihat almak, etkilenmek ve boyun eğmektir.
Dolayısıyla dil tertil üzere okur, akıl tercüme eder ve kalp ibret alır..
Sayfa 121