Uyu! Gözlerinde renksiz bir perde,
Bir parça uzaklaş kederlerinden.
Bir ruh gülümsüyor gibi derinden,
Mehtabın ördüğü saatler nerde?
Varsın bahçelerde rüzgar gezinsin,
Yağmur ince ince toprağa sinsin,
Bir başka alemden gelmiş gibisin,
Dalmış gözlerinle pencerelerde.
Kimdi,durdukça gözlerimden kayan.
Neydi tüm gücümüzü emip bizi çaresiz kılan.
Oysa bir kipirdanma yetecekti mecalsiz ayaklarımıza,
Neydi bunca zaman bizi böyle fersiz kılan...