Sabahlar, akşamlar, sevinçler ve tasalar küçülüyordu.
Zaman küçülüyordu.
Bakıyorum, gözlerim küçülüyordu, ben küçülüyordum.
Bir karanlık göğün içinde bu dünya küçülüyordu.
Güzellik nerededir? Diğerleri gibi ölmeye mahkum büyük şeylerin içinde mi, yoksa hiçbir iddiada bulunmadan, anın içine bir sonsuzluk tomurcuğu yerleştirmeyi bilen küçük şeylerde mi?