Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin.
Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için sana aşık olmadığımı zannediyormuşum.Ama şimdi inanıyorum. Beni sen inandırdın.Seni seviyorum. Deli gibi değil, gayet aklı başında seviyorum...
Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımızla, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden meydana çıkıyordu. Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla yaşamaya - başlıyorduk.