Gerçekten iyi miyiz?
Önceleri ona tam anlamıyla olanaksızmış gibi görünen şeyin, hayatını yaşaması gerektiği gibi yaşamadığının belki de gerçek olduğu düşüncesi gelmişti aklına birden. En üst düzey insanların iyi saydıkları şeylere karşı savaşmaya belli belirsiz yeltenişleri, hemen bıraktığı o yeltenişleri... tümü gerçek, geri kalan her şey yanlış olabilir miydi? Görevi de kurduğu hayat da, ailesi de, toplumsal görüşleri de, yaptığı her şey yapması gereken şeyler olmayabilir miydi yoksa?
Sayfa 89 - İvan İlyiç
İvan İlyiç Ölümle Yüzleşiyor
Hastalığının nasıl ilerlediğinin, büyüdüğünün anısı. Yine öyle, geriye gittikçe hayat artıyordu. Hayatta iyi daha çok şeyler oluyordu, hayatın kendi de daha çoktu. İkisi birbirine karışıyordu sonra. Düşünüyordu Ivan İlyiç "Acılar giderek daha dayanılmaz oldukça hayatın kendi de giderek kötüleşiyor, kötüleşiyor." Arkada, hayatının başlangıcında aydınlık bir nokta vardı, sonra hep karanlık, daha karanlık, her şey daha dızlı, daha hızlı. " Ölüme yakınlıkla orantılı bir hızlanış, artış..." diye geçirdi İvan İlyiç. Sonra, büyüyen bir hızla aşağı düşen bir taşın hayali düştü ruhuna. Hayat, büyüyen bir sürü acı her an daha da hızlanarak sona doğru uçuyordu. "Uçuyorum..." Ürperiyordu İvan İlyiç, kıpırdıyordu yattığı yerde, karşı durmak istiyordu. Ama karşı koymanın bir şeye yaramayacağını biliyordu artık. Sonra önündekine bakmadan edemiyor, bakmaktan yorulmuş gözlerle kanepenin arkalığına bakıyor, o korkunç düşüşü, vuruşu, parçalanışı bekliyordu. "Karşı durmak olanaksız diye geçiriyordu" içinden.
Sayfa -1 - İvan İlyiç
Okur Takip Önerileri
İnsanların sohbetlerinin fuzuliği
“İnsanlar hiçbir şeyden bahsetmiyor."
“Ah,bir şeylerden bahsediyorlardır mutlaka!"
“Hayır hiçbir şeyden bahsetmiyorlar.Genellikle bir sürü araba veya giysi markasıyla da yüzme havuzu firması sayıp ne güzel diyorlar! Ama hepsi aynı şeyleri söylüyor ve kimse kimseden farklı bir sşeysöylemiyor.Kafelerde de genellikle espri makineleri çalıştırılıyor ve genellikle ayni espriler yapılıyor veya müzik duvarının ışıkları yakılıyor ve bütün o renkli desenler inip çıkıyor ama bunlar sadece renk ve tamamen soyut.Müzelerde de...müzeye gittin mi hiç Tamamen soyut.Artik sadece bu var. Amcamın dediğine göre bir zamanlar durum farklıymış. Çok eskiden bazen fotoğraflar bir şeyler söylermiş, hatta insanları gösterdikleri bile olurmuş.”
Sayfa 51 - 1-Clarisse 2- Montag
Eğitim mi yoksa fabrikasyon üretim mı?
“Ah, beni özlemiyorlar,” dedi kız. “Asosyalmişim, öyle diyorlar. Kaynaşamıyormuşum. Öyle tuhaf ki. Aslında çok sosyalimdir. Sosyalden ne kastettiğine bağlı tamamen, değil mi? Bana göre sosyal olmak, seninle böyle şeyler hakkında konuşmak.”Ön bahçede ağaçtan düşmüş birkaç kestaneyi takırdattı. “Veya dünyanın ne tuhaf olduğundan bahsetmek.İnsanlarla olmak güzel. Ama bir grup insani bir araya getirip de konuşmalarına izin vermemek sosyallik değil bence;ya sence? Bir saat televizyon dersi, bir saat basketbol veya beyzbol ya da koşu, yine bir saat çevriyazılı tarih veya resim ve yine spor... ama biliyor musun, asla soru sormuyoruz,en azından çoğumuz sormuyor; yanıtları bing bing bing diye veriyorlar sadece,biz de dört saat daha film-öğretmenin karşısında oturuyoruz.Bana göre kesinlikle sosyallik değil bu.Bir sürü huniye su döküyorlar ve alttan akan şeye şarap diyorlar,ama değil.Günün sonunda bizi öyle yormuş oluyorlar ki yatağa gitmekten veya kabadayılık taslamak için Eğlence Parkı'na gitmekten,Cam Kırma yerinde pencere camları kırmaktan ya da o büyük çelik toplu Araba Parçalama yerinde araba parçalamaktan başka bir şey yapamıyoruz, Veya arabalara atlayıp sokaklarda yarışıyoruz,lamba direklerinin ne kadar yakınından geçebileceğimizi görmeye çalışıyoruz,"tavuk" veya"jant kapağı düşürmece" oynuyoruz. Hakkımda söyledikleri her şey doğru sanirim.Hiç arkadaşım yok. Bu anormal olduğumu kanıtlıyormuş, ama tanıdığım herkes ya bağırıyor ya ortalıkta çılgınca dans ediyor ya da birbirini dövüyor.Bugünlerde insanların birbirini nasıl incittiğini farkediyor musun?"
Sayfa 45 - Clarisse