Bütün böyük sevgilərin ömrü yeddi andan ibarətdir.
1. Hiss edirsən ki, daha əvvəlki deyilsən,başqalaşmısan
2.Qovuşma anıdır.Sevgi dolu günlər başlayır.Xoşbəxtsiniz.Amma içində bir qorxu gizlənib.Onu gec-tez itirəcəyinin qorxusu...
3. Qorxun doğrudan da reallaşır.
4.Daha qismətinin göz yaşları,kədər olmasını təsdiqləyən andır.Ətraf adamlarla dolu olduğu halda tənhalaşır, yalqızlaşırsan..
5. Onsuz yaşamağının qeyri-mümkünlüyü etiraf edə biləcəyin ən ali həqiqətə çevrilir.Yalvararaq onu geri səsləyirsən..Ümidlisən ki, hicran dalınca vüsal gələcək
6.Gedəni qaytarmağın mümkünsüzlüyünün bir təsdiq anıdır.Ona doğru uzatdığın əllərin elə uzanıqlı da qalır.Bu acı həqiqəti özünə etiraf edirsən..️
7.Sonuncu anda isə artıq güc tapıb unuda bilməyin, yeni həyata başlamaq istəyin olur.
Vəssalam.Elə bu həyatakeçməz istəklə, ömrünü başa vurursan..
Bir kız çocuğu büyümez, kaç yaşına gelirse gelsin asla büyümüş gibi hissetmez kendini. Son nefesini iç arzularla, heyecanlarla dolu bir kız olarak verir.
Yılanlarla, akreplerle, tehlikeli kuyularla dolu arka bahçede oynamasına izin verilmeyen çocuklar gibiydik. Yakın tarihin acıları bizim tehlikeli arka bahçemizdi.
"Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!"
"Peki, sen ne görüyorsun bakalım?"
"İnsan, sadece insan. Seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan."