Gözde
@GozdeHanim
Psikolojik Danışman ve Rehber Öğretmen
İlişki ve Evlilik Danışmanı
Oyun Terapisti
Aile Danışmanı
Ve hala Akademisyen Adayı..
Rehber Öğretmen
Bitmeyen Yüksek Lisans
233 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"asuman: beni artık sevmiyorsun, öyle mi?
mükremin: ya seni seviyorum da, seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum.. hani eskiden seni sevmenin, birbirimizi sevmenin, yeşil gevrek bir tadı vardı. seni güldürmenin lezzeti damağıma yerleşir, orada mutlu mesut yaşardı.. yani bişey olduğu vakit, ilk bunu koşayım gideyim, asuman'a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu.
asuman: şimdi n'oldu peki?
mükremin: bilmiyorum asuman, bilmiyorum.. kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban.yukarı tırmanmaya çalışıyor..ama ne yapsın? kuyunun duvarları düz..kuyunun duvarları ıslak..''
Gözde tekrar paylaştı.
İnsan kendini süsleyeyim derken ediyordu zaten ne ediyorsa. Muharebe tedbirden ibaret degil miydi? Hile, kelime anlamıyla bile çare demek değil miydi? Bu cenge çıkanlar kime sözde kılıç sallyordu? Bunlar sehit olursa kendileri o oturanlardan mı olacaklardı ? Sonra bu istedikleri gibi konuşma ruhsatını kimden alıyorlardı, Musanın dağda rastladığı çobandan mı sayıyorlardı kendilerini? Musa çobana, "Sus, ne biçim konuşuyorsun sen," deyince
Allah, "Sen karışma çobanıma, istedigini söyler, " ehliyetini verdiği gibi böyle ruhsatlar mı vardı?
Sayfa 17Kitabı okuyor
Sanki haftanın da bir ömrü vardı da o da kendininkinini ömür sayar, ondaki bir anı ya da kısa bir vakti yerçekiminden muaf , başka bir zamanda hatta delikte görür, büyün kainata bakar bakar da , “ bunlarda büyük tabii ama benim haftam olmasa …” der gibiydi .
Sayfa 13Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Tutkular , zaaflar , bağlılıklar
“ … Firdevs'le ben, bir kış sabahı donmamak icin birbirine sokulan, iyice yakınlaşınca sivri okları yüzünden canları yanıp tekrar uzaklaşan , soğuktan donmakla, okların acısına katlanmak arasında güvenli bir yer arayan kirpikler gibiydik. Umutsuzluklar, acılar, çaresizlikler , boşluklar içinde birbirimize çarpıp savruluyorduk ... “
Mesela şu an saat gecenin 03.25 ‘i ama ben Tarık abinin bu satılarına sığındım . Neler buldum neler , neler hissettim , içimden neler söyledim . Karşılıklı ne çok kavga ettik şu satırlarla. Bir kitabın bir çok satırıyla okuru konuşabilir mi ? Evet konuşur hatta bizim gibiyse kavga eder , küser , sarılır , göz kırpar içini açar , konuyu kapatıp ,
helalleşir . Tarık Tufanın diğer kitaplarını okuduysanız bunda da kendinizi yalnız hissetmeyeceksiniz. Bu ilk okuyacağınız kitabı ise gelin gelin doğru kitaptasınız .. 
Âşıklara Yer Yok 
Tarık Tufan
İnsan kaderin karşısındaki çaresizliğini gizlemek uğruna tesadüf diye bir kelime uydurdu .
Sayfa 157Kitabı okuyor
Yağmurda elbet yorulacaktı . Bir an gelecekti ve susacaktı . Nuh’un tufanı bile sonunda dinmemiş miydi ?
Öfkeyle kabaran suların altında kalan köhneleşmiş hayat sürgün vermiş , yeni bir hayat doğmuştu . Sonra yeniden filizlenen hayat büyüdükçe eskisine benzemişti . Başlayan her şey biter. Yaşamın hem umutlu hemde trajik döngüsüydü bu .
Sayfa 132Kitabı okuyor
Yağmurda elbet yorulacaktı . Bir an gelecekti ve susacaktı . Nuh’un tufanı bile sonunda dinmemiş miydi ?
Sayfa 132Kitabı okuyor
Kapıyı ardımızdan kilitlendiğimiz anda bütün kötülükler ve uğursuzluklar dışarıda kalabilseydi ne güzel olurdu . İnsan her kapıya böylesi umutla elini uzatır ama unuttuğu bir şey bar , o karanlık , vücudunun her bir hücresine ve ruhuna sirayet etmiştir bir kere
Sayfa 115Kitabı okuyor
“ O beni oğlu olarak bilmese bile ben onun babam olduğunu biliyorum “
Bir davranışın sergilenmesi , içinde barındırdığı erdemin niteliğine mi yoksa erdemden öte , davranışın muhatapla bilinip taktir edilmesine mi bağlıdır ? Yine davranış ne kadar Erdemli olursa olsun muhattapça
bilinmez ve takdir edilmez ise onu sergilemekten kaçınacak mıyız ?
Eğitimli çocuklar yetiştirmek bir orta sınıf mottosudur. Yani alt sınıflardan ayrılacak kadar başarılı ama üst sonuna terfi edemeyecek kadar hayal kuraklığına uğramışların mottosu.
Mekanın hatırası insanın yüreğine çöker, ruhuna yük olur .
Sayfa 96Kitabı okuyor