Yağmurda elbet yorulacaktı . Bir an gelecekti ve susacaktı . Nuh’un tufanı bile sonunda dinmemiş miydi ?
Öfkeyle kabaran suların altında kalan köhneleşmiş hayat sürgün vermiş , yeni bir hayat doğmuştu . Sonra yeniden filizlenen hayat büyüdükçe eskisine benzemişti . Başlayan her şey biter. Yaşamın hem umutlu hemde trajik döngüsüydü bu .
Sayfa 132Kitabı okuyor
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.