Kalk! Aç dolabı, ser esbapları, gül cemalin renklensin; sür savaş boyalarını!
Geçir ökçelerini, bir çekiç misali yere çarpan
topuklularını,
Değmeyecek elbet.
Güzel güldü sana haysiyeti yoksun velet.
Olsun, değerdi diyeceksin. Değmeyecek!
Değer miydi, diye tereddütle elini tutup yürüdüğün sokaktan değmedi, diye ağlaya ağlaya geçeceksin.
Uyumadan önce yatağında döne döne kurduğun hayallere ebleh gözlerle bakıp, Ne aptalmışım, diyeceksin.
Deme.
Değmezdi, doğru. Fakat sen güzel sevdin. Doğru sevdin sen. sen sevmeyi hak ettin.