Televole kültürü insanları ahmak otomatonlara dönüştürüyor, magazin hayatlar her gece TV ekranlarından evlerimize boca ediliyor. TV ekranları acıyı da magazinleştiriyor ve ‘infotainment’ tarzı haberlerle bizi başkalarının acılarıyla avutuyor.
İçinde hala acıyan bir yer vardı. Ama iyi şeyler vaat eden bir acıydı bu .
Tamamen kapanmadan önce kabuk tutarken yanan yaralar gibi sıcak, ama yumuşak bir acı…
“En babasız evlerin yetim kalmış odalarında çiçekler büyütmüş kadınlar kadar canım yandı o gece. Kaburgalarıma saplanmış en paslı hançerleri söküp, geceye yürüdüm korkusuz. Ellerinin beyazlığını aradım kuytularda, yoktu. Tutacak bir el bulamadığı ilk yerden, eve döner insan hep…”