Durduğumuz yerden bakarız hayata; tecrübelerimiz, aklımız, bilgimiz, bazen de kalbimiz yettiğince yorumlarız olayları. Ötesi vardır halbuki, öncesi vardır ve sonrası...
Üslup deyip geçmeyin, mühimdir, kuldan isterken de Allah'a niyaz ederken de. "Üslûb-ı beyan ayniyle insan." (Uslup, ifade ediş tarzı insanın ta kendisidir, bizzat insandır.) demişler, tevekkeli değil!
Bazen olur böyle. An gelir, sen elini açar istersin, verir yahut vermez mülk O'nun. Ama bazen O vermeyi murat eder, hissettirir, sana el açtırır. Böylesi anlar gariptir. İsteyen de O'dur, veren de! O bir şey ister de istediği olmaz olur mu!