Kurgunun en faydalı yanı, insanın çiğliğini, ahmaklığını fark ettirmesi belki de. Yanından geçip gittiğimiz, orada burada gördüğümüz hayatların içine sokması bizi. Yıllar atlayıp, çağlar aştırması. Öldürmesi, ölümü hissettirmesi ve en çok da yaralaması. Gerçekten yaralanmaktan bahsediyorum. Roman kahramanları da çokça keşke diyor. Biz onlar daha karar aşamasındayken hayır diyoruz. Üf be yapma işte, söyleme öyle, gitme oraya, konuşma onunla... Dinlemiyor karakter, neyi yapması gerektiğine inanıyorsa onu yapıyor. Yanıyor mesela cayır cayır, ölüyor. Elimizde bir keşkeyle kalıyoruz biz.
