İnsanları sevemedim tabi kimse bunu mesele yapmadı.
Hepinize karşı tektim ve elbette şansım çok azdı.
Yapacak bir şey yoktu kitaplara sarıldım …
Kırgın değilim hiçbirinize
dedim ya ben zaten çoğunuzu sevemedim.
Kim bilir belki de bu yüzden insan olmanın gereklerinin çoğunu yerine getiremedim.
Öfkem aklımın bir adım önünde oldu hep.
-Size değil sadece öfkem, en başta kendime-
Ödemesi gereken ne bedel varsa peşin peşin ödeyip aranıza karışmaktan vazgeçtim…
Biri bana sakin desin ortalık fena karışık
Biri beni dinlesin
Anlasın biri beni
Biri gözlerime baksın
Ortalık fena karışık.
Ayın boynu bükük, neden?
Neden bulanık hep suyum?
Biriniz şarap getirin, yakarım yoksa ağaçları
Su serpin, tuz dökün, bakın her yerim kanıyor
Ne deseler kanıyorum, sahi ben aptal mıyım?
Bütün seyyar satıcılara yanaşasım
"Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım.
Ve kitaptaki insanları sokaktakilerden daha çok sevdim.
Kitap benim has bahçemdi.
Hayat yolculuğumun sınır taşları kitaplardır."
Cemil Meriç, Bu Ülke