Ne diye yaptığım her harekete bir bahane uydurmak zorundayım. Hayat değil, işkence bu!
Sayfa 139
Şükürler olsun: ne kadar ıssız, o kadar iyi. İnsanları görmeye dayanamıyorum…
Sayfa 117
Akıllı insanlar mutluluğun sağlığa benzediğini çok önceden farketmiştir: mutluyken farketmezsiniz; ama yıllar geçtikçe, geçmişte kalan mutluluğunuza ilişkin anılar, ah, anılar!..
Sayfa 105
Okur Takip Önerileri
Ah, ne kadar da cahil bu insanlar…
Sayfa 71
Yaşam ne anlamsız ve korkunç!
Sayfa 27
İçinde ne var ne yok dışarı çıkarmak için beynimin suyunu sıkıyordum adeta.
Sayfa 18
Ah, nasıl da yaşama tutunuyor insan!
Sayfa 13
Belki de hiçbir şeyde hakikat yoktu, hakikatin kendisinde bile; hakikat diye bir şey yoktu.
Sayfa 476
Onu gerçekten sevmediğimi şimdi anlamıştı. Sevdiği şey Ruth değil, idealize ettiği, kendi kafasında yarattığı uhrevi bir şeydi; kendi aşk şiirlerindeki ışık saçan ruhtu.
Sayfa 460
Haritasız ve dümensiz kalmış, gideceği limanı olmayan bir gemiydi. Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şeyde buydu; yaşamak.
Sayfa 408
Dünyanın güçlülere ait olmasında şaşacak bir şey yoktu. Köleler, kendi köleliklerine saplantıyla bağlıydı. İş, önünde secde edip tapındıkları altın putuydu onların.
Sayfa 394