Bir yerde olmayışın, o yere bazen ne büyük iyilik olduğunu gösteriyor biraz bu kitap. Bir yerde olmayışın size ne kadar kötü geldiğini de gösteriyor tabii ama olmayışınızla güzelleşecekse o yer, olmuş olduğunuz halin kötülüğü de katlanılır oluyor bir nebze. Zaten hayatta güzel duygular genelde “bir nebze” yaşanıyor. Geri kalanı ise o güzel duyguların anısını yaşatmak ve acaba o güzelliği muttasıl kılabilir miydim diye tereddüt etmekle geçiyor. Oysa Ahmet Erhan’ın dediği gibi; “her güzellik nasılsa kendi adını bulur.” Öte yandan her güzellik kendini tamamlar, siz ona nadiren ve genelde de geç müdahale edersiniz, çoğu zaman edemezsiniz. Güzellik gelir, kalması gerektiği kadar kalır ve gider. Bu gerçekle savaşmak yerine barışmak, beceremezseniz de alışmanız gerekir.
