Sultan Abdûlmecid'in torunu Burhaneddin Cem, Abdülmecid göreve başladığı gün annesi Şadiye Hanım ile saraya ziyarete gitmişti. " İki buçuk yaşındaydım. Halife bahçedeydi. Güzel gösterişli beyaz sakalını hatırlıyorum. İki elimle sakalına yapışıp bütün gücümle çektim. Sakal takmaymış, annem çok utandı..."
Kadınlar konuşurken onları anlamak kolaydır, öfkesi, gülüşü, bakışı, sesi, kelimeleri,onun anlatmak istediğinin de ötesini anlatır. Anlayamadığımız, susan kadındır.
"Ah! Kadınlar, kadınlar!" diye haykırdı deneyimli asker, "Ne kadar hayalperest olduklarını iyi bilirim, gizemli olduğuna inandıkları her şeye hayranlık duyarlar;
Hukuk, Cumhuriyet'in en temel kolonudur. Adalet, dostlarımıza verdiğimiz gül değil, düşmanlarımızı bile tarttığımız kantardır. Bugün hukuku yıkanlar aslında Cumhuriyeti çökertiyorlar.
İnsanlık ne garip şeymiş!...Eskiden Nalan'ın ölüm ihtimalini hatırıma getirdikçe deli gibi olurdum...Onsuz bir dakika bile yaşayamayacağımı sanırdım. Halbuki şimdi!... Çok iyi anladım ki, insanların tahammül gücü sonsuzdur.