Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, cevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Sultan Abdûlmecid'in torunu Burhaneddin Cem, Abdülmecid göreve başladığı gün annesi Şadiye Hanım ile saraya ziyarete gitmişti. " İki buçuk yaşındaydım. Halife bahçedeydi. Güzel gösterişli beyaz sakalını hatırlıyorum. İki elimle sakalına yapışıp bütün gücümle çektim. Sakal takmaymış, annem çok utandı..."