Kitabı 40 ila 50 sayfa okuduğunuzda aklınızda istemsizce "yazar kaç yaşında ki" sorusu belirecek!
Kitapta eğlenceli halleri, neşeli tavrı ve çocuksu ruhunu muhafaza etmiş bir ana karakter ve onun eğlenceli yaşamı anlatılmak istenmişse de; bana kalırsa esas kızımız Rüya yazarın azizliğine uğramış.
Kitapta hayat bulan hiçbir karakter yaşına has tavırlar sergilemediği ve bu durum kitap boyunca usanmadan devam ettirildiği için karakterler çok yapmacık ve zorlama geldiler bana.
Ayrıca kitaptaki bütün erkek karakterlerin yakışıklı, kaslı, zengin ve kan bağı olanlar haricinde herkesin esas kıza aşık olması da yazarın çektiği yokluğu kitaba yansıtma şeklidir sanırım.
500 küsur sayfalık bir kitabın hiçbir olay örgüsünü, heyecanı veya okuyucuyu cezbedecek herhangi bir durumu barındırmaması da cabası.
Kitap boyunca yazarın keşfetmiş olduğu mizah içerikli kelimeleri ve benzetmeleri okuyucuya verebilmek adına yazdığı zibilyon tane diyaloğu okurken aslında bu diyalogların sürekli kendini tekrar ettiğini, hiçbir olayı ifade etmek ya da bağlamak için yazılmadıklarını fark edeceksiniz.
Özetle 450 sayfa boyunca aynı cümleleri okuyup bi yere bağlanmasını bekleyebilir ve sonuçta hiç bir şey elde edemeden kitabı kapatabilirsiniz. Tıpkı benim gibi...
